ÇIK GEL ÖLMEDEN
Beraber yazalım biz bu masalı;
Teklifi sunan ben, sen susuyorsun! Bir ben kalıyorum aşkta tasalı, Hasrette yanan ben, sen susuyorsun! Belki bu yıl, belki öbür seneye, Dilim varmaz kötü bir şey demeye, Dudağından düşen her kelimeye İnanıp kanan ben, sen küsüyorsun! Ben seni sevdiğim günden bu yana, İçimde dinmiyor sessiz fırtına. Hâkim sen, savcı sen oldun aşkına, Sen esip, sen asıp, sen kesiyorsun! Belli ki kırmışım kalbi bilmeden, İnsan ömrü nasıl geçer gülmeden? Coşari diyor ki “ Çık gel ölmeden,” Yaktığın ışığı sen kısıyorsun! İbrahim COŞAR |
hüzün ve sitem
en güzeli hali şiir de buluşmuş
kutlarım hocam
saygı ve hürmetlerimle