SEN HEP UZAKLARDA KAL
SEN HEP UZAKLARDA KAL
Anlatabilmek sana sevgimi Koyabilmek avuçlarına Söküp yerinden yüreğimi Öyle zor ki sevgili Adınla başlamak güne Hayalinle düşmesi başımın yastığa Öyle mutlu ediyor ki beni Sen hep uzaklarda kal en iyisi Tutmasam da ellerini Ot da çiçek de bemberrak gözelerde de arasam gözlerinin rengini Kal ufuklarda Kaybolma yeterki Mutluyum Seninle yaşamaktan aynı yıllarda En azından Şiirlerimle dokunabiliyorum sana. Davut Tunçbilek/Elmadağ |
Kalemin susmasın
_____________________Saygılar selamlar