bana göğe bakmayı öğretBana göğe bakmayı öğret Ayaklarım kaldırmıyor yeryüzünü Atlasını koy önüme kuşların Yıldızları sevmek yormaz beni Bana göğe bakmayı öğret Öksüz gözlerim var benim Işıkları deste deste topla bana Çoğul yalnızlıkların şiiriyim Kimseler sormaz beni Bana göğe bakmayı öğret Bana göğe bakmayı öğret Düşür içimdeki tek yapraklı gülü bulutlara Uykularımı versem ay bana güler mi Yağmurlar geç kalırsam sarmaz beni Bana göğe bakmayı öğret Giyindir beni mavinin çıplağına Sessizliğim çığlığımla kaç mevsimdir dost Bütün bilgilerin cahili olayım Beni öpmelerine terk et Bana göğe bakmayı öğret |