Sarıkamış
Ne zaman ki Sarıkamış deseler.
Üşüyorum üşüyorum arkadaş. Her iki koluma birden girseler. Düşüyorum düşüyorum arkadaş. . O an göz yaşlarım donup buz tutar. Sanki içimde büyük bir çığ kopar. Bütün benliğim duman fırtına kar. Şaşıyorum şaşıyorum arkadaş. . Tamda doksan bin Mehmet dile kolay. Dayanılır mı vay anam vay ki vay. Yok muydu gökte hiç güneş yada ay. Küsüyorum küsüyorum arkadaş. . Yutkunup unutuyorum sözümü. Nasıl acı kemiriyor özümü. Hatırladıkça yüzümü gözümü. Kaşıyorum kaşıyorum arkadaş. . Dur deme bana sakın Sarıkamış. İçlerinde daha çocuklar varmış. Allah’u Ekber dağlarında kalmış Taşıyorum taşıyorum arkadaş |
Akil sir ermiyor vallahi.