AKŞAMIN KARANLIĞIBu gece odam normalden de karanlık Tarifsiz acılar benimle yazık Issız geceler olmuş yoldaşım Kalbim ağır aciz bedende Kelimeler cam kırığı gibi yürekte Akşamın karanlığı yine benimle Yokluğun gölgesi vuruyor cama Yazmıyor kalemim soruyor sana Hayallerinle savaştayım Bu kahrolası dünyada Yağmur değil deniz değil Yanağımı ıslatan Akşamın karanlığı yine benimle Düşme bırak artık her gece düşlerime Yağmur gibi yağma susamış bedenime Ağlama gözlerimde benim yerime Kahır deryasında boğulurum yüreğimde Akşamın karanlığı yine benimle Coşkuyla karşılıyor engin denizler Gecenin gizemi sırları gizler Bir çift göz duygusuzca izler Ruhumun havzası oluyor sözler Hayalin yanımda yüzünü özler Akşamın karanlığı yine benimle Sana göçüyorum her şubatta Yollar çıkmazda saklın da Efkar demlerken yalnızlıklarda Devrilmiş duygulara dönüyor gözlerim Sana bensizliği bırakıyorum Akşamın karanlığı yine benimle Adını yazdım birer birer damlalara Yağmurlarla gelmiştin bana Ayrılığın ayazı düştü gönlüme Şimdi kapat gözlerini Akşamın karanlığı yine benimle SERAP EVREN |