Tebdili hissiyat eyleyip Çıktım yarin dostun kardeşin gönlüne Teşehhüd miktarı oturup derdimi cihan eyledim Ben dedim azman nefsimin heveskarı oldum Herşeyi çok isteyip kanaati unuttum Kalbimin göğünde ufkumu yitirdim Aklımın dağında bulutlara değdim Ben dedim ben değilim
Duydular gördüler anladık dediler Seni seviyoruz biliyoruz Bi ara sana iştirak eder Her neyle iştigal eyliyorsan Kalbimizi kavlimizi meşgul ederiz Dert mi o hepimiz de çokca var zaten Sen gel derdin kalsın dediler
Oysa ben tebdili hissiyat içerisindeydim Günahlarımdan başka şeyi dert etmemeyi Ve nefsimin nefesine itaatini red etmiştim Hiç olmadığım kadar kendim idim Ne sevmek için ufka nede değmek için buluta Muhtaçlığım varsada gönlü olanların Kapısında muhabbetlenmek idi muradım Ne yar bildi ne dost dinledi Nede kardeş anladı Benim onlara muhtaçlığımın Onların azlığına çokluk Yokluklarına varlık Darlıklarına bolluk Olmak ihtiyacımı...
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Tebdili Hissiyat şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Tebdili Hissiyat şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.