İSTANBUL
Küçük bir çocuktum seni görünce
Güzelliğin ile, başım dönünce Önüme rengarenk, güller serince Bağrına yaslandım, kaldım İstanbul Sıladan ayrılmış, garip bir kuştum Sıla hasretiyle, yandım tutuştum Çalıştım çırpındım, bir yuva kurdum Dalına tünedim, kaldım İstanbul Hep aklımda kaldı, bizim oralar Canlanır gözümde, yitik anılar Sen arkadaş oldun, sılam sevgili Aranızda viran, oldum İstanbul Aklımdan çıkmadı, o baba yurdum Hasreti içimde, sakladım durdum Gonca birgül iken, açmadan soldum. Dalımdan koparıp, aldın İstanbul Sılamdan ayrıyım, derindir yaram Merhemi yoktur ki, yaramı saram Bırak beni İstanbul, sılama varam Hasretlik bitsin, yeter İstanbul Sami’yim yazarım, garip halimce Türküler söylerim, kendi dilimce Sılama varıp ta, hasret bitince Akan gözyaşlarım, durur İstanbul Eylül 2015 |
Birde Sami hocamın imzası varsa
Tekrar tekrar okumaktan büyük keyif alırım
Tesekkurler. Yürekten tebrikler...