Baba!
Hangi baba sevmez ki evlat ile eşini
Onlar içindir sıkarak döker her dişini Harcar günlerini, baharını ve kışını Ömrünü adayıp, helal ediyor aşını. Sevdadır evdekiler edilmiştir baştacı Yorgunluğunu atan huzurunun ilacı Sıkıntılarından da olamaz hiç davacı Ömrünü adayıp, indirmez kara kaşını. Sorarsan diyecek ki, evlat tatlı meyvadır Yenilmese de aştır, hem sudur ve havadır Allahın lütfu ile sımsıcak bir yuvadır Ömrünü adayıp, yıktırmaz hiç bir taşını. Kendisi giyemez de evladına giydirir Sert görünse yumuşar kendisini sevdirir Yaşanan her günü bayram bilip sevindirir Ömrünü adayıp, döktürmez damla yaşını. Duayı eksik etmez razı olur onlardan Korkmaz başına gelecek bilinmez sonlardan Korur, kollar sıcaktan, ayazda ki donlardan Ömrünü adayıp, eğdirmez dimdik başını. DeliGarip hep olsan ağır başlı bir baba Mevlam vermiş senin de istediğini sana Saadetler dolsun daima kutlu yuvana Ömrünü adayıp, İste af ve bağışını. Sezai KAYA İNEGÖL 14/12/2015 |