Muradının mahkumu kim
Dişleriyle tutuyor yangını bilenin kalbini
Katırlık aşkın onulmaz mizacı
Muhterisliği bin kılıç yarası
Bir korku kahrı büker bileğini
Şarkılı doğmuş son bahar sabahının
Sanırsın ölümün köylendiği yerden değildir

Ben bir kısmet değilim
Daha çok dülgerliktir mesleğim
Kelimeleri yontup gönüllere kapı
Akıllara pencere yaparım belki
Kiminede bir gök inşa eder
İlenceni iliştiririm ışıktan gövdesine
Alışkanlık işte afillenmem
Birde bir başka omzun yükünü üleşmem

Kalbimin mikat bölgesinde ihrama gir
Aklımda vakfeye dur
Gördüğün şeytanlarımı taşla
Ve tavafını başlat
Kara taşın dibinden
Sonra da ben mecusiyim diye
Aşkın ateşine tapın

Gövdesi yoktur sessizliğin
Gece gibi ucu bucağı karanlığa serilidir
Her uzvu ıslatır yalnızlığı
Bilmem mi zannedersin dehlizlerinin
Isıtan içtenliğini
Ve beni doğuracak meyvelerin lezzetini
Ben çok bilirim
Cennetin içine saklanan cehennemleri
Hem de çok

Bu yüzden yüzüme almam gülümsemeni
Avuçlamam uykularını
İsterim ki gömüldüğün yerin hazinesi ol
Ve çocuklarının annesi
Ve rahlenin Kuranı ol