GÖNÜL
GÖNÜL
Aklın varsa düşme derim Dost bilinen ele gönül Acın içte yaşa derim Verme sırrın ele gönül Bir düşün ki başın darda Bir yanın kor biri karda Sen nefsine hakim ol da Karda küle dönme gönül Dost bilinen çoktur amma Her gördüğün adam sanma Olur olmaz şeye kanma Aklanması zordur gönül Diyorlar ki eden bulur Eden ettiğiyle kalır Dost zor günde belli olur Sanma ki hep boşa gönül Sendeki hırs neden niçin Bakma çoğa azla yetin Aç... yatarken onca yetim Gerek var mı suça gönül Hadi durma durma bağır Hafif sanma yükün ağır Gözlerin kör kulak sağır Olmadan var yâre gönül Der Bünyamin katar katar Günden güne derdim artar Yatak döşek yorgan batar Hakk yolda git sapma gönül Bünyamin Batmaz |