HİÇ
Başım ezile ezile hiçliğin ortasında
Öğrendim ki Ayaklarım götürmez oldu, Gözlerim gördürmez… Ölmüşe çare yoktur dediler; Bir de olmuşa. Ben ne bir ölüyüm kara toprak altında, Ne de bir diriyim; yeşermiş toprak üstünde… Bir seven kendinde yitermiş Bir de susan. Ben ne kaybolmuşum zifiri karanlıkta Ne de sükûta bürünmüş; mahşer yerinde… Çiçekler her zaman solacak değil; Bir sonbahar akşamı ıssız kırda Yahut bir seher vakti İzi kayıp kalabalık bir kentte… Ben de öyle bir hiçlikte boğulmuşum işte, Her sükût güzeldir kendine Görünüşte Biraz daha soluyorum her nefeste Azar azar ölürmüş her çiçek Hiçliğin kıyısına vurmuş Cansız bir serzenişte |
Şairin gönlü hep güzele çalışır.
Beğendim...
...................................... Saygı ve Selamlar...