Bir Hüzün Mevsimi
..
senin gittiğin gün bende gittim sevgili zaman her şeyi ve herkesi bir gün bir şekilde uğurluyor şimdi öyle durgun öyle yavaş ki hayat taş basıyor yüreğime kendime giden yolda öylesine hasret ve öylesine bitimsiz bir gurbet var gönlümde ağırım çekilmezim kendime gün be gün yavaş yavaş susuyor içimde ki ezgi dilimde ki şiir kalbimde ki öykü ömrümde ki masal bir ışık olsunlar bu karanlık şehre bu simsiyah gecede benim sığınağım sözümdür ve sesimi sana bırakıyorum bu hüzün mevsiminde bir zaman olduğumuz yerde ben bir daha gelemem kendime... |