18. Zaman ve Ben!
Bıraktım kendimi zamana,
O akar, ben akarım. Nasıl da geçmiş yıllar, Dönüp arkama bakarım… Düşündükçe ben maziyi, İçim garip garip sızlar, Anlamadan ben hiç bir şey, Gelip geçti, kışlar, yazlar… Çocukluğum, o sokaklar, Top oynarım, koştururum, Çelik-çomak, saklanbaçlar, Yüreğimi coştururum… Zaman ordan alıp beni, Buralara salıvermiş, O güzelim tatlı günler, Hayallerde kalıvermiş… Kadir der ki, herkes gibi, Buradayım, yaşıyorum. Zaman su mu, göz yaşı mı? Nasıl akar, şaşıyorum… T.Reis/87 |
Buradayım, yaşıyorum.
Zaman su mu, göz yaşı mı?
Nasıl akar, şaşıyorum…
içten ..düşündüren..gönül incileri..kutlarım şair...saygılar..selamlar..