ESPERİZA**
Senden geride kalan tek adındı,
O da sanki bana bir bilmece. Adını söylüyor ve susuyordum Sensizliğimde, seni bitirircesine. Neyin nesiydin, sen kimdin ki? Hatırlayamıyorum hiçbir şeyi. Yüreğimin ortasından çıkarır gibi Söylüyorum o tekbir kelimeyi. Ne o eski İstanbul vardı şimdi, Ne seni hatırlatacak bir hatıra. Bir kelime, dört hece dudaklarımda Tekrarlayıp durduğum, Esperiza! Şimdi anılardan yıllarca uzaktayım. Kalmadı senden hiçbir şey aklımda Sadece adındır aklımda kalan Adını unutamadığım dost, Esperiza! İstanbul - 02 Ekim 1967 Mustafa YÜKSEL |