SÖNDÜ IŞIKLARIM
Söndü ışıklarım gün ortasında karanlıklarda kaldım
İlk baharımda son baharı yazımda kara kışı yaşadım Dertteyim kederdeyim hüzün deryasına dalıp çıkarım Söndü ışıklarım gün ortasında karanlıklarda kaldım Katran karası sabahı olmayan virane geceler Şimdi dert ortağım sırdaşım arkadaşım Herkesi kendim gibi bilip aldandım yanıldım Söndü ışıklarım gün ortasında karanlıklarda kaldım Dost bildiklerim tarafından hep sırtımdan bıçaklandım Kalabalıklar arasında yanlızlılar diyarına atıldım Başından dumanı eksilmez dağlar gibiyim Söndü ışıklarım gün ortasında karanlıklarda kaldım Bir deniz olsam kıyıya vururdu efkarım Bir damla mutluluğa muhtaç kaldım Yalan dünya senden hiç bir tad alamadım Söndü ışıklarım gün ortasında karanlıklarda kaldım SUAT ŞAFAK 01.12.2015 ANKARA |