Toplumda gördüğüm tabloyu kaleme almaya çalıştım.

Kendini yıkılmaz bir dağ sananlar,
Dört metre kefeni giyecek bir gün!
Yükseklerde uçup, yüksek konanlar,
Nerde kaldı yurdum diyecek bir gün!

Hayata hep aynı yerden bakanlar,
Kendince dünyanın od ’un yakanlar,
Su misali her bir yana akanlar,
Artık bu dünyaya doyacak bir gün!

Gözü görmüyor ki bir başkasını,
Bu yüzden bilmiyor dostun hasını,
Boş yere dağıtır o yuvasını,
Bütün gerçekleri duyacak bir gün!

Ne sevgi biliyor, ne kalmış saygı,
Askıya alınmış insanda duygu,
Tavana çıkıyor herkeste kaygı,
Bu durum herkesi bayacak bir gün!

Öyle sarılıyor dünya malına,
Şükretmez hiç kimse kendi haline,
Güvenme boşuna kız ve geline,
Elindeki mal-mülk kayacak bir gün!

Dertli gördüğünü böyle anlattı,
Topladı kaygıyı yabana attı,
Bu sıkıntıları çekince bitti,
Herkes dertlerini sayacak bir gün!


ERDEMLİ-07 Aralık 2015 Pazar
Cafer AKSAY