Gökyüzü ağlıyordu.
Gökyüzüne bakıyorum da yıldızlar tek tük
Sabah güneş doğunca onlarda yok olacak Onlarda görünmez olacak, tıpkı senin o gece Bembeyaz karlar ardında görünmez olduğun gibi Buz gibi ocak ayının dondurucu soğuğunda Kalbimi ateşin ile yaktığın gibi. O gün orada soyundum, Montumu, şapkamı, atkımı attım Çünkü boğulacak gibi nefessiz kalmıştım Normalde soğuktan buz kesmem gerekirken Ben alevinle kül olmak üzereydim Sonra oracıkta düşüp bayılmışım Ertesi gün evde sol gözümden akan Bir damla yaşla açtım gözlerimi Gözümdeki yaşı silerken şefkatle baktım Hiçbir şey söylemedim, Gözümden akan yaşları gizlemek için Başımı sol tarafa çevirdim, Gizlemeden hıçkırıklara boğularak ağladım. Bu kez bol miktarda gözyaşı akıtma sırası bendeydi O ara gözüm pencereye kaydı Bu kez gözyaşı sırası gökyüzüne gelmişti Bardaktan boşalırcasına bir yağmur Ben sana, gökyüzü ikimize ağlıyordu. Sami Arlan.. |