Güven Rabbine, güven gerçek âlime
İkisi de, yanıltmaz seni
Kim vazgeçilemez ki bu âlemde, insan, insanın kurdu adeta
Fırsatını bulursa yer bitirir

Anasıdır, insanın en güvendiği
O da göçüp gider, kimse, kimse için ağlamaz,
Her can kendine, acır
Tanırsan kendini, evreni tanımış olursun


Korkarım, gölgesi olan her şeyden
Çok az şey biliriz ruhtan, Ruh dolaşır evrenleri
Ben mi kimim! Hiç!
Aşk tan da, korkarım, neden se?

Üç harfli, değince, neden cin gelir, akıllara?
Aşk’ta çarpar, cin gibi
Ruh, sahibine geri döner
Rab, neylerse güzel eyler

Güvenirim ancak, Rabbime
Bir de, gerçek âlime
Âlim anlamadıklarımı anlatır bana
Elbette Rabbin izni ile

Bilinmezlerden, korkar insan
Âlemleri dolaşırız, bilmek için
Melek eden insanı, ancak, İlahi aşktır
Aşk, aşk demekle âşık olunmaz