Bir umutsuz rüzgarın güftesiyim bu akşam...
Bir umutsuz rüzgarın güftesiyim bu akşam,
Yarınların kör karanlıklarına kabarmış yelkenlerim Karıncalar bile taşır artık mutluluğumu Bir arının heybesindeki bal kadar kaldı artık yaşamaya sevdam Yağmur damlalarına arkadaş oldu; yüreğimdeki hüzün bulutları Ayaklarımın altından çekilen bir dünyada yaşıyorum artık Nefeslerim; hislerimi kemirmiş, lime lime yok etmiş Tel tel dökülen bir hayat kırıntısının çöplerini taşıyorum Ruhunu kaybetmiş bir et yığını gibi olan bu bedenimde Gözkapaklarım grev yapıyor gün ışıklarına Yürek atışlarım son çırpınışlarını sayıyor sanki Martılar bile gülüyor işte, vitesi boşalmış gibi olan ömrüme Denizanaları zil takıp oynuyorlar; masmavi suların en berrak yerlerinde Tan yeri kırmızıdan siyaha dönmüş; yaktığım hatıraların utancından Bir umutsuz rüzgarın; ıslık ile çaldığı bir güfteyim bu akşam Damlardaki kiremitler havalanıyor sanki; bu şarkının şiddet0inden Yarınlar; kör kuyuların dibinde bir zaman dilimi benim için Kapkaranlık bir dehlizin yoldaşı artık; simsiyah geleceğim Dün; Kahpe tuzakları atlattı yüreğim Lâkin, kör karanlıklar içinde; yarınımı görmeden öleceğim Metin Kaya İLHAN TRABZON |
Kahpe tuzakları atlattı yüreğim…
Lâkin, kör karanlıklar içinde; yarınımı görmeden öleceğim
Güzel bir anlatım olmuş. Sanırım karamsar yüreklere bir nebze de olsa değmiştir... Kutlarım...