son hamle
kırıldı akrebin kaygısı
çöl sıyrıldı kumdan şüphe çekmiyor korku göğe düştü kuruntu cemresi meyveye durdu gölge biz yeşilin gözlerinde kaybolduk lekesinde güneşin rüzgarın taşıyamacağı sır sağnak sağnak üstümüzde gözyaşı ağarken nakış nakış huzurun sesine gömül sığın hayretin gölgesine kartalın omzundan bakmak kendi serüvenine pile özgü değil dolmak yoksa nedir yaşamak nafile düşmezse uçurum göze kırılma boş yere kuşların seslenişine nigehban hangi rüzgar döküyorsa derdini daha ötesi var belki toprakla düş rüzgarla an arasında bağlanmışız tebessümle dudak mesafesi akrebin son hamlesi |
kendi serüvenine
pile özgü değil dolmak
yoksa nedir
yaşamak
nafile
Evet nafile maalesef. Lakin insan olmak da zor zanaat ve insan kalmak hele de. Çığırdan çıkrığını çıkarmış ruhlar dünyasında hem de. Ya Hak... Ya Sabır... Bildiğimiz tek yol...
Dolduğumuz ve boşaldığımız yaşam denen şu kadavralaşmış olgu da...
Tebrik ve saygımla hocam.