GÖZ, SÖZ, KÖZ...
Ay- ışığı gitti, üzüldüğün an
Demek değişirmiş, bu kadar insan Ben Eylül diyeyim, siz varın Nisan Böyle bir güzellik görmemiştir göz... Gözleri gülünce, gül verdim ona Her zaman arayıp, gel derdim ona Geçtiği yollara, tül serdim ona Aşkımı târife, âciz kalır söz... Gönül kavgaları bitti burada Onun sevgisi var, işte şurada İnşallah bir daha kalmam arada Yanıyor içimde, aşk denilen köz... Oktay ZERRİN |
saygılarımla