Payıma Hep Dert Düştü
İtiraz etmek gibi hakkım var mı bilemem
Aleme gül bahçesi garibe hep dert düştü Anladım ki bu handa can özümden gülemem Gör işte mirasımı payıma gurbet düştü Hatır sorarken hani diyorsun ya sen anlat Biryanımda gözyaşı elbet biryanım cennet Başım dik evvel Allah etmem kimseye minnet Bana namerdin hası ellere hep mert düştü Geceler kül olurum şafak tekrar doğarım Nefsime meyledince duyğuları boğarım Ne çıkar bronz olsa cevher olsa duvarım Fay hatları çatlamış bir harabe yurt düştü Çakıl taşı satıyor bu günlerde sarrafım Tarifi mümkün değil kan irin sol tarafım Nefesim daralıyor büyüdükçe arafım Tırmanmaktan usandım yol diyerek sırt düştü Meydanlara sığmazdı yüreğimdeki erim Kul Garib’im süzülsün gözümden gönül terim Eyüp sabrı olmasa bilmem ki ne ederim Sinemin ortasına bir kalıcı kurt düştü Emine Çerçi |