Belayı tez sardılar, daha gençken başına
Namerde boyun eğdin, yılmadın Nermin abla
Doğuştan talihinin, kıran düştü peşine
Çok çileler çektin de, solmadın Nermin abla.



Kimse bilmez içini, oysa bağrın yanıyor
Kendinden başka herkes, seni mutlu sanıyor
Yüreğin paramparça, ciğerlerin kanıyor
Dünyanı dar ettiler, gülmedin Nermin abla.



Ne özlemlerin vardı, batıl zail ettiler
Kanı beş para etmez, bir nemruda sattılar
Canını hiçe sayıp, dar ağacı çattılar
Allah deyip sığındın, ölmedin Nermin abla.



Pembe hayallerini, kabusa çevirdiler
Vuslata eremeden, toz edip savurdular
Oysa sen bir selviydin, kıyıp da devirdiler
Yıkılsan da kendini, salmadın Nermin abla.



Ne şerefli kadındın, yuvam deyip hep sustun
Her zorluğa dayandın, bir tek bahtına küstün
Sen hep dik ol be kadın, dikilir bir gün büstün
El aleme kepaze, olmadın Nermin abla.



Cemal İNAN