SESSİZCE
Bazen ansızın başlayan
Bir yağmurun şefkati ıslatır benliğini İçin de yada dışın da yanan ne varsa Gönül dediğin Nutkun tutulmuş bir anda Sönüverir sessizce Kokusu hiç yanımdan ayrılmasın dediğin Bir sevap gibi hislerin Başını kaldırıp gördüğün her bir damla Bir bir düşerken yüzüne Adını koyamadığın ufka Amin dersin sessizce An gelir karanlık çöker ya gündüze Işığı göremezsin de acır canın Sabah olmaz Hesap sorar ya dün bize Suyuma attığın taşın da Kırılır da ağlarım sessizce UÇUK’ÇA AŞK |