İki kalp kapakcığıyız asllında, birinde sen varsın diğerinde ben. Ne zaman dururlar gerçekten bilmem,tek bildiğim sen atmadığında benim bir amacımın olmadığı. Sen dolaşmadığında bu damarlarımda, kanımın son damlasına kadar gereksiz olduğu, sensiz yaşamak ölümse eğer, bu kalbi söküp atarım yerinden sensizliğe değer..

Bir günün gün batımındayım
Adı farklı şanı farklı
Hepsi olsa olsa yüreğime dokunur
Canımı acıtıyor belki yokluğun
Ayı seyrederken senden ayrı
Batımında güneşin parıldayan
Yıldızları kayar gibi gayrı
İki kalp kapakcığı olsam
İçim içime sığmasa
Volkan gibi fışkırtsam kanı
Sen damarlarımda dolaşırken
Sen aklıma girerken
Bir şafak vakti
Hiç farketmeden seni akıntıdan
Öylece süzülüp gittin avuçlarımdan
Bir bakışındı gökgürültüsü
Haykırışındı azgın nehirlerin
O fısıltı melankolisi
Farkettinmi bilmem aydan başladım
Ordan volkana gökgürültüsüne
Nehire attım sevdamı
Ne aşkmış be ne deli sevdam
Nede yalan bir romanmış
Adı iki kalp olan
Soluksuzca okunan
Kalbime ta içine
Sonsuza kadar gömmek isterdim seni
Bir daha çıkma diye
Üzerine ölü toprağı belki
Sana göre basit bir oyundu
Fala görenlerede ay tutulması
Bana görede hayal kırıklığıydı
Kısacası sevdam
Kırık bir kalpten ibaretmiş
Adında yalan sanında yalan aşkında
Kalbin kapakcığın biri atmıyor yok artık
Bu şairin kalbide sustu
İki kalp sona yaklaştı
Bir daha atmamak üzere
Tanrıyla anlaştı
Ama sensiz ama bensiz.


Servet Konaçoğlu