BİR KİBRİT ÇÖPÜNÜN HİKAYESİ
Geceleri pencereme rüzgar değerdi
Sen gelirdin aklıma Ne çok sevmişim güneşi,yıldızları Öyle ya şimdilerde güneşsiz gündüz,yıldızsız geceyim. Kayıp nedir bilmem hayalinle yaşarım Göz görmez,ışık söner ve çıt çıkmaz benim dünyamda Sen elimi tutarsın ve hayalimde hayal kurarım Aklını kaybeden ben,beni kaybeden sen olacaksın. Bir döngünün içindeyim ya kendimi buldum ya da kaybettim Ne çıkar ki bundan kolumdaki saat bile durmuş bu gece Seyre dursun dünya,bütün kalemler hikayemi yazsın ’’Bir Kibrit Çöpünün Hikayesi’’ Ne güneşin suçu var ne de yıldızların Tasviri yapan ben,yaptıran sensin Ne kalemin suçu var ne de kağıdın Kalemi tutup yazan ben,yazdıran sensin. |