Hayat o kadar acımasız ve zor ki
Bir parçan olur alışırsın
Göz açıp kapayıncaya değin
Geçer seneler anlayamazsın
Götürür senden çok şeyler


Seversin birgün birini
Alırsın yüreğine o sevmese de seni
Kendi derdin yetmezmiş gibi
Zincir yapar eklersin
Yapsan empati biraz
Bana yaşattıklarının çok azını
Yaşatsam sana
Söyle taşıyabilir misin bu yükü


Hergün gideceğim diyerek
Tehdit eder durursun
Reva mı böyle sevmek
Gidişine hazır değildim yakalandım ansızın
Keşke parça parça bitirseydin
Olmasaydı son çekiç darbesi parçalayan
İşte o zaman böylesine yanmazdı canım
Gözyaşlarımı akıtırdım içime
Kaderim diyerek
Olurdum mutlu
Sahip olduklarıma sevinerek


Sen için kan ağlarken
Susmak zorunda hissettin mi kendini
Haykırmak yerine
Kimseler duymasın diye
Gözlerinde yaşlarla anlatmayı denedin mi


Susmak daha çok acıtıyor canımı
Kendimi ifade edememenin ezikliği
Bir tokat gibi çarpıyor yüzüme
İkimize ait anıları yazdığım günlüğümde
Okumak isterim sen aklıma geldiğinde
Sonu olmayan hikayemi
Gözyaşlarımla ...


Refik
09 . 11 . 2015
İstanbul