Büyütemedik içimizdeki sevgiyi, hep çocuk kaldık düşlerimizde, yokuş aşşağıya koştuk delicesine, düştük dizimizi kanattık, birbirimize sarılıp saatlerce ağladık ..

Katran karası gecelerdir benim katilim
Senin olmadığın hiç bir şehirde
Güneşim doğmamıştır benim
Hiç bir çocuk misket oynamamıştır mesela
Gözlerinin yaşı dinmemiştir topları patlayınca
Küçük düşleri küçük gülüşleri vardır uykuya yatınca
Çocuktuk işte
Yeni bir yarın yeni bir hayat sabah kalkınca
Bunları niyemi anlatıyorum sana
Ben hiç büyümedimki
Sevgi tohumları ektim her sensiz geçen günlere
Ateşler içinde sayıkladım ismini hece hece
Bir masalın içinde kaybolan kahramanımdın sen
Oyun bozandım ben
Çocuktuk işte yaramazdık
Gökyüzündeki yıldızlara isim takardık
Kayan bir yıldız olduğunda ağlardık
Çünkü o yıldız hep sen olurdun
Büyüdük işte
Ne zor yıllar geçti yüreğimden
Gitmedi hiç bir zaman gülüşlerin gözümden
Korktummu sanıyorsun ölümden
Ben sensiz ölmek istermiydim sor bana
Bir sözümüz vardı hatırlasana
Ama ben sözümü tutamadım be gülüm
Yapamadım içimdeki çocuğu öldüremedim
Şimdi geçmişim hesap soruyor benden
Sıkıldım bıktım ben bu yerden
Beni affet yoksuldum cehaletimden
Gerçek dediğin be gülüm
Katran karası gözlerin
Katran karası gecelerdir benim katilim
Senin olmadığın hiç bir şehirde
Güneşim doğmamıştır benim
Biz çocuktuk işte
Yalnız çaresiz ve yetim .

Servet KONAÇOĞLU