Kim bilir....
Saçlarını döşüme düşüren alnın
Başımı koyduğum yastığımda Salkım saçak şaşırtıcı Kısa dar geçitli yollar bıraktı Gözlerinin kahvesi Hatırı hevese sunup Koyu karanlıkta ateşi Ayazın avucuna attı Umutlar baka kaldı ardından Bulutlar gözlerini kararttı Şehir yıkıldı Enkazın arkasında değiştim Ben unutulsam yazdığım şiirler senin vefasızlığını Hatırlatmaya yeter Kim bilir Belki de şiirlerimin vicdanına Tutunur gelirsin Belki bir köşe başında Uzun yol ağzında buluşur ellerimiz Uzun uzun konuşur dertleşiriz Bakarsın orkideler açar yanı başımızda Belki de kırlara bahar gelir Köhne bir dağ evinde sabahlarız Kim bilir Belki hayata yeniden bağlanırız. Sibel kılıç...... Sevdayeli...... |
Kalemin daim olsun
______________________Saygılar