zavallım
Sahip olamadan kendi eline
Kör cahilliğini vurmuş diline Nefesi kokarda bakmaz haline Hu dedikçe coşar coşar zavallım Boş mide açlıktan dönermiş başı Boş tencere ile kaynamaz aşı Bir ekmek bulunca kırk yılın başı Sevinçten havaya uçar zavallım Ekini arpayı orakla biçer Bahar yaylaya güz şehire göçer Bir lokma ekmeğe kalır da naçar Suyu derelerden içer zavallım Ne bir şey konuşur ne bir şey duyar Her yüze güleni kendinden sayar Birileri verse beleş bir hıyar Bir avuç tuz alır koşar zavallım Beyin sofrasına otursa bir gün Kuzu yedim diye övünür her gün Karnı guruldayıp olsa da sürgün Yine taksit taksit, s.çar zavallım ekrem madenli 06/11/2015 |