KALBİM...
KALBİM
Taktım kalbimi soluma, çıktık biz uzunca yola. Dün saat ona beş kala, yoruldu da verdik mola. Soluk soluğa seslendi, ’’benim bu hâllerim nice?’’ ’’Ne ettin de yordun beni?’’, hesaba çekti kendince. Ne etmedim ki seninle, yalan doldurdum içine, İhanetin yüzlercesi senle yaşandı, boşuna. Dostlarıma çok söyledim: "seviyorum, kalbimdesin." Yalanıma inanmadın, buna her zaman direndin. Anam babam ihtiyardı, onlara hiç acımadım, Bunları seninle yaptım, kepazeye çıktı adım. Buna çok bile dayandın, hep böyle gidecek sandım, Eğer beni afetmezsen, iki cihanda da yandım. 06.10.2015 MEHMET SEMERCİO |