HALİL ÇAVUŞ DEDEMDİR

Halil Çavuş dedemdir anamın can babası
Dedemdir sevdim saydım dedemi hiç görmeden,
Sulalenin büyüğü korunağı abası
Büyük saygı duyulur görülmese bilmeden.

Dedemize sayğıyı babamızdan öğrendik
Hal, hatırı, salami örfte gördük dillendik
Hayır, hasenet, harsı büyüklerde belledik
Gönül bağı dostluğu kurduk hakka uçmadan.

Halil çavuş dedemin soy adı Güngör oldu
Dedemin babası da KEL HASAN lakap kondu
Kel Hasanın atası ALEMET ismi dendi
Şükür atalarımı bildim renkler seçmeden.

Atalarım Ortaasya Ergenekon da çıktı
Ötükenden kalkarak Anadolu’ya baktı
Oğluna devlet kurdu kızına taçlar taktı
Çinliler korkusunda Çinseddini örmeden.

Alparslan denen Bozkurt anadoluya geçti
Türke yurt olsun dedi Anadoluyu seçti
Selçuk, İlhan, Osmanlı yüce islamı içti
Atatürk sahip çıktı Türklügüne ölmeden.

İSMAİLOĞLU’yum ben Halil Çavuş bilirim
Güngör, Yılmaz Alemet dalı kolları derim
Türklüğümle övünür “Ne mutlu Türküm” derim
Harsım Türk İslam bildim bu dünyadan göçmeden.
---- 11.12.1960 - İslahiye

İsmailoğlu Mustafa YILMAZ – İstanbul

Kaynak: 3. Şiir Defteri – İsmailoğlu Mustafa YILMAZ.

..........................................................