HALİL ÇAVUŞ DEDEMDİRHALİL ÇAVUŞ DEDEMDİR Halil Çavuş dedemdir anamın can babası Dedemdir sevdim saydım dedemi hiç görmeden, Sulalenin büyüğü korunağı abası Büyük saygı duyulur görülmese bilmeden. Dedemize sayğıyı babamızdan öğrendik Hal, hatırı, salami örfte gördük dillendik Hayır, hasenet, harsı büyüklerde belledik Gönül bağı dostluğu kurduk hakka uçmadan. Halil çavuş dedemin soy adı Güngör oldu Dedemin babası da KEL HASAN lakap kondu Kel Hasanın atası ALEMET ismi dendi Şükür atalarımı bildim renkler seçmeden. Atalarım Ortaasya Ergenekon da çıktı Ötükenden kalkarak Anadolu’ya baktı Oğluna devlet kurdu kızına taçlar taktı Çinliler korkusunda Çinseddini örmeden. Alparslan denen Bozkurt anadoluya geçti Türke yurt olsun dedi Anadoluyu seçti Selçuk, İlhan, Osmanlı yüce islamı içti Atatürk sahip çıktı Türklügüne ölmeden. İSMAİLOĞLU’yum ben Halil Çavuş bilirim Güngör, Yılmaz Alemet dalı kolları derim Türklüğümle övünür “Ne mutlu Türküm” derim Harsım Türk İslam bildim bu dünyadan göçmeden. ---- 11.12.1960 - İslahiye İsmailoğlu Mustafa YILMAZ – İstanbul Kaynak: 3. Şiir Defteri – İsmailoğlu Mustafa YILMAZ. .......................................................... |
Başımızda kavak yellerinin estiği yıllar.
Kutluyorum kaleminizi değerli arkadaşım.
Esen kalınız...