Rahmeti Rahman..!
O öğretti kelamı hikmeti ile,
Yarattı insanı kudreti ile, Düşünmeyi, söylemeyi lutfetti ihsan’ı ile, Bak güneşe ay’a ve dahi semaya, Otlar’a ağaçlar’a tüm mahlukat’a, Erişemezsin göğe, yükseltti kurdeti ile, Hak’dan adalet’den ölçüde haddi aşma, Tartıyı adaletli yap ölçerken şaşma, Her nimet’i var etti yarattıkları için, Var orada meyveler salkımlı ağaçlar, Yapraklı taneler ve dahi ıtırlı bitkiler, Hal böyleyken daha neyi inkar edersin, Balçık çamur idin oldun süret’i insan, Ateşi ne sanırsın o cin’e oldu can, Hal böyleyken daha neyi inkar edersin, Yeter artık ey nefsim gafletten uyan...! |
Her şeyden önce O’nun adıyla,
Her şeyden sonra O’nun adıyla,
Her şeyle bir ve birlikte O’nun,
Rahmân ve Rahîm olanın adıyla.
Her şeyden öte,
Her şeyden önemli kelâmı,
Adı her şeyden yüce,
Bu dünyanın anlamı,
Anlam buluyor O’nu zikredince,
O’nun adı sözlerden güzel, sözlerden öte…
teşekkürler O'nu dile getiren güzel ve özel şiir için
saygımla...