Hüsn-ü Yâd
Sukût düştü dilime ey yâr,
Gözlerime yılların uzadıkça uzayan hasreti. Yâdımda kalanlari tazelemek düştü O büyük aşktan nasibime. Sensizlik orucundayım ey en sevgili.. Yakupça kör kalan şu yüreğime Bir dokunuşun yetecek belki Ama sen Yusufça kuyularda bıraktın beni. Nazende sevgili, Ey yüregime nakış nakış işlenmiş güzel, Kırk yıl hatrına o kahve gözlerini Heybemde saklamak düştü sadakatime. Ey "gözüm gibi sevdigim" elif duruşlu, Kef olup kucak açtımda beklerim vuslatı Bitir artık şu yüreğimin kekremsi hüznünü. |