Anmak yok söz müŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Tamamen kurgu bir şiir: Camlardaki damlalara bak benim gözyaşlarıma benziyor mu bir bak! Sen ne zaman ağlasan bana ayan oluyordu sanki, bu gün yine öyle yağıyor yağmur sağanak, sağanak. Pencerenin camlarına düştüm işte öyle; işte öyle ağlıyorum, damla damlayım... Akıp durdum bütün gece, bütün gece aşkımıza ağladım...
Anmak yok söz mü (adını düşüneceğim) hatırlamak ağlamak üzülmek yok unut beni unutmalıyız ben de unutacağım seni git bu şehirden aynı sokaklarda dolaşıp karşılaşmak var aşk alışkanlık mı her sabah salep içtiğimiz büfe Beyoğlu sokakları ayak üstü yediğimiz yemekler bak hele ne yazacakken konu nereye gitti git yani git diyorum ayaklarımız gider biz gitmesek te aynı mağazaların vitrinlerine bakarız yine tıpkı ilk tanıştığımız gibi pişman olma geriye dönmek yok hatırlamak anmak aynı şarkıları dinlemek yok artık sen bir başka sen ve ben bir başka ben olmalıyız biraz acı çekeceğiz tabi gördün işte her şey var aşk yok alıştık birbirimize aşk mı sence bunun adı yalnızlıktan korktuk tuttuk elllerimizi zorladık hayatı her şey var para pul üstüne üstlük bulmacadan kazanılmış gibi İstanbul aah bu şehir bu şehir aşık olmak için var hem aşık eder hem ayırır sevenleri İstanbulda aşk başka yağmur başka hani birlikte pencereden bakardık sağanak sağanak yağan yağmurlarda şemsiyesiz yakalananları izlerdik işte öyle her gece yağmur olup damlıyorum camlarına yapıştırıp yüzümü odamın pencerelerine sağanak sağanak ağlıyorum damla damla eriyorum git git bu şehirden bu şehir çok küçük her yerde karşılaşmak var sözümüzden dönmemiz olası yapmayalım bunu biribirimize anmak yok söz mü unutalım birbirimizi biliyorum aynı saatlerde sen de ağlıyorsundur yağmur da senin bu gözyaşı ritueline katılıyor sağanak sağanak yağıyor anla işte öyle git gözlerimden git yüreğimden sevgilim git git bu şehirden 16/Kasım/2011/Çarşamba/Bodrum Yüksel Nimet Apel Bu şiirin hikayesi: Tamamen kurgu bir şiir: Camlardaki damlalara bak benim gözyaşlarıma benziyor mu bir bak! Sen ne zaman ağlasan bana ayan oluyordu sanki, bu gün yine öyle yağıyor yağmur sağanak, sağanak. Pencerenin camlarına düştüm işte öyle; işte öyle ağlıyorum, damla damlayım... Akıp durdum bütün gece, bütün gece aşkımıza ağladım... |
para pul
üstüne üstlük
bulmacadan kazanılmış gibi İstanbul
Şiir okumanın hazzını yaşattınız.
Şiirden hiç bir yere gidesim gelmedi.
O kadar içten ve lirik bir anlatım ki
Şiir adına her şey vardı.
Yürekten tebrikler efendim.