Ayrılık acıdır olmaz seveni
Göz yaşını saklı tutar ayrılık
Haberin olmadan alır götürür
Bir gün uçurumdan iter ayrılık

Yaşayanlar bilir her günü çile
Kelepçeyi vurup kilitler dile
Adı hüzün zaten duyunca bile
Şu kara bağrımda yatar ayrılık

Ne yapalım böyle ise yazımız
Belki oğlumuzdur belki kızımız
Hep yürekte olur gitmez sızımız
Diken olur cana batar ayrılık

Gidin sorun ayrılığı çekene
Üzülürüm göz yaşını dökene
Çaresiz kalıpta boyun bükene
Dert üstüne derdi katar ayrılık

İnsanları içten içe bitirir
Aklını başından alır götürür
Günden güne derinlere batırır
Girdabına çeker yutar ayrılık

Yaz ayını bile döndürür kışa
Sanki gam yükünü doldurur döşe
İçin den yanarsın tütmeden dışa
Dumanı olmadan tüter ayrılık

Yıllar yılı ben hasreti taşıdım
Vedasına ayrı desen döşedim
Ruhen öldüm bedenimde yaşadım
Derlerki ölümden beter ayrılık

Ömür törpüsüdür yer ince ince
Felek bırakırmı takmışsa kanca
Beden bir kabirdir ruh olmayınca
Yaşarken ölmeye yeter ayrılık

Kul Hızır’ım zordur inan her türü
Kelepçeli giden oda zor türü
EN KÖTÜSÜ ÖLÜM başka bir türü
Bir top kefin beze satar ayrılık
Bir top kefin beze satar ayrılık
*
Nuh Ali Berk
(Kul Hızır)