BU HAYAT BENİM ANAMI AĞLATTI
Anam her bebek gibi doğduğunda ağlamaya başlamış
çocukluğunda gencecik abisini kara toprak almış çoğu kez aklına gelir göz yaşlarını tutamaz hıçkırıklarla ağlardı ağbimin arkasından iki yıl sonra ülker ablam dünyaya gelmiş henüz dört yaşındayken menenjitten ölüvermiş anacığım saçını başını yolmuş deli divaneye dönmüş evlat acısı perişan etmiş çoğu kez aklına gelir göz yaşlarını tutamaz hıçkırıklarla ağlardı mecnununu seven leyla gibi severmiş arslan babamızı henüz 34 yaşındayken evimizin padişahı canım babam bir yıldız gibi parlayıp sönüvermiş çoğu kez aklına gelir göz yaşlarını tutamaz hıçkırıklarla ağlardı sık sık anasi ve babası aklına gelir yürekten ağlar,göz pınarları kururdu gözlerin kör olacak yeter gayri garip anam ağlama artık derdik bizde hüzünlenir garipsenir anacığımla birlikte ağlardık günlerden birgün bahçemizdeki dut ağacı kurudu anamın can arkadaşıydı dert ortağıydı anam günlerce kuruyan dut ağacına ağladı göz yaşları sel oldu aktı ilk baharın en güzel günlerinden birgün komşumuzun kızı davullarla zurnalarla eline sürülen kınasıyla şehire gelin gitti haftası geçmeden elinin kınası solmadan baba evine yara bere içinde geri döndü kocası hayırsız serhoş köpeğin biri çıktı anam kadersiz komşu kızına günlerce hıçkırıklarla ağladı göz yaşları sel oldu aktı ben askere giderken yetim yavrum diyerek defalarca boynuma sarıldı ağladı kokladı sarıldı ağladı benim anam çok duygusaldı merhametliydi,yufka yürekliydi vefalıydı,şükür ve sabır abidesiydi hatice anamız gibi,fatma anamız gibi inançlı,itikatlı,ağzı dualı mümine anaydı anamın ömrü ağlayarak geçti anlayacağınız dostlar uzun şiirimin kısacası, bu hayat benim anamı ağlattı ORHAN DOĞAN |
KIRDIN GEÇİRDİN BE KARDEŞİM...
TEBRİKLER.....