elinde kaldı simidi
ankaranın göbeğinde
barış türküsü dilinde ne kin bilir nede nefret sevgi vardır belleğinde bebeğiyle çıktı yola elsallandı uğur ola acılardan usanmıştı tek dileği barış ola ankaranın tren garı insan doldu sanki arı kurulmuş haince tuzak yarım kaldı şarkıları kolkola girip yürüdü amaçları hep bir idi ayrıldı başı bedenden elinde kaldı simidi kimi yedi kimi yetmiş eşinin elinden tutmuş yavrusu param parça sordular adın unutmuş |