Düşündükçe Vatanımın renklerini bir bir
siyahlar vurur alnımın ortasını benim
sonra süküta muebbet giyinir
gülümsemelerim benim!

Ürperir yüreğim uçurumların ağzında
hüznü çöker sonbaharın göynüme.
Kim bilir çığlıksız yandığımı kim kim kim (?)
kim bilir kanımla Doğuyu boyadığımı...

Bre sersem mezarlıklardan geçer gölgem
o dediğin Doğu GüneyDoğu
benim öz-beöz uğrağım bölgem!

Ellerim durur kanayan yüreğimin üstünde
12 Eylül’ün bittiği gün gibiyim
nerden tanıyacaksın beni he nerden (?)
el aman el aman el aman
tanıman değil niyetim, çabam, gayretim
anlaman anlaman anlaman

Ali Metin demişti demişti ki, insanın
insanın yapısını oluşturan öz güzelse
konuştuğu sözde güzeldir
söz bile söz varya söz ya özdür
ya yabancı-yaban eldir
bak neleri içime sığdırdığıma
bunun içindir gölgesine sığındığım
bunun içindir Milliyetçi Hareketin

Alişan demişti demişti ki, düşene vurma
gülme, hor görme me me me
bende diyorum ki, anlaman için beni
siyahın içine biraz olsun itil kakıl
sonra Doğulu Alişan ol satıl
beni anlarsın belki çok geçmeden!

Sana anlatmak sana erimek için için
düşün Aziz Sancar’ı düşün niçin
yeter artık sinemde yer ettiği hüzünlerin
hüzünlerin hüzünlerin...