Emânetken can tende, ruhlar neden huzursuz(?)
Oysa yaratıldık hep inânın ki kusursuz
Mal, mülk, şan, şöhret için, olmamalı şuursuz.
İnsanlık iflas etti, gök ağlıyor efendim.

Şu yalancı dünyada, gözler aç hiç doymuyor
Masum yetim inlerken, arş sallanır duymuyor
Ağyâr ihaneti dost gülü gibi koymuyor
Gönülde muhabbeti, sır bağlıyor efendim.

Yeter dursun kin nefret,nerde şefkat merhamet
Rabbim kulların azdı,aranır musadâkât
Vefalı olanlarda görülürken sadakat
Feryadlar sadırları hep dağlıyor efendim.

Can tende bâki değil, uyan artık uykudan
Yer altında herkes bir, ayılsana hülyadan
Öncesi su sonu leş, fayda gelmez korkudan.
Gözlerden kanlı yaşlar, sel çağlıyor efendim.

Geçit yok insanlığa, gözleri kin bürümüş
Zalimler iş başında, duygularsa çürümüş
Âriflerde kerâmet, o Hâkk yolda yürümüş
Gördüklerim kördüğüm, hep sağlıyor efendim.

Salma rüzgâra beni, hep yanında kalayım,
Aguşuna sığınıp, ummanına dalayım,
Sahralarda kavrulup, yellerle savrulayım.
Düşmanlar dost görünüp, ip yağlıyor efendim.

Nigâr Bedirhan