EFENDİM
Emânetken cân tende, ruhlar neden huzursuz(?)
Oysa yaratıldık hep inânın ki kusursuz Mal, mülk,şan,şöhret için,olmamalı şuursuz. İnsanlık iflâs etti,gök ağlıyor efendim. .... Şu yalancı dünyada,gözler aç hiç doymuyor Masum yetim inlerken,arş sallanır duymuyor Ağyâr ihâneti dost gülü gibi koymuyor Gönülde muhabbeti,sır bağlıyor efendim. .... Yeter dursun kin nefret,nerde şefkât merhamet Rabbim kulların azdı,aranır musadâkât Vefâlı olanlarda görülürken sadâkât Feryâdlar sadırları hep dağlıyor efendim. ... Can tende bâki değil,uyan artık uykudan Yer altında herkes bir,ayılsana hülyâdan Öncesi su sonu leş,fayda gelmez korkudan. Gözlerden kanlı yaşlar, sel çağlıyor efendim. .. Geçit yok insanlığa,gözleri kin bürümüş Zalimler iş başında,duygularsa çürümüş Âriflerde kerâmet,o Hâkk yolda yürümüş Gördüklerim kördüğüm,hep sağlıyor efendim. ... Salma rüzgâra beni,hep yanında kalayım, Aguşuna sığınıp,ummânına dalayım, Sahralarda kavrulup,yellerle savrulayım. Düşmanlar dost görünüp,ip yağlıyor efendim. .... NigârBedirhân (Yegânem) |