A Ğ L A D I M

Yıllar sonra gittim doğduğum yere
Etrafıma baktım baktım ağladım.
Görünce dert kattım derdime
Zurbahan’a bakıp bakıp ağladım

Çocukluk ,gençlik hep gitti seneler
Yıkılıp gitmiş çok komşu haneler
Kuruçay kurumuş ,akmaz dereler.
Hekimhan’a geldim durdum ağladım.

Okul arkdaşlarım pir ihtiyar
Oralarda ne dost kalmış ne de yar.
Bu gidişle mutlu olmak çok mu zor
Köyleri gezince durup ağladım

Şehirlere göçüp hep kul olmuşlar
İçten dosları yok hep el olmuşlar
Geçinmek zordur kuru dal olmuşlar
Onları görünce durup ağladım

Yaban elde kayıt olmuş derneğe
Zor görünür muradına ermeğe
Kanal boyu gezip çıktım Kerneğe
Malatya’ya baktım baktım ağladım

Gittiçe batıyor şehirler,köyler.
Karnı toklar ,gariban açmış neyler
HASAN’ım hep dertli mi söyler
Hekimhan’a dönüp dönüp ağladım

HASAN KARACA AYVALIK