Benimle yolunu ayırdığın gün, Sensiz olmayacağını sanmıştın.
Hayatın,
Tutsak ettiğin hayallerimi,
Kararttığın dünyamı,
Kuruttuğun umutlarımı.
Gömdüğünü sanıyordun makbere,
Uydurduğun masala kendinde inanmıştın.
Bak yeniden yeşerdim,
Hani kuruttuğun umutlarım vardı ya! Diyordun ya,
Umut yağmurları da yeşertmez diye!
Sen yanılmıştın o gün!
Ben yeniden başladım hayata,
Ama yalnız.
Gözyaşlarımla yeşerdim yeniden…
Zifiri karanlıkta bıraktığın gündüzümü ay ışığında yeniden buldum.
İhanetinle boğduğun hayallerime yeniden can geldi.
Aşkla buluştu gönlüm. Her şeye inat ayakta kalmaktır güçlü olmak...
Umudunu bir kişinin yok etmesine izin vermemektir güçlü olmak…
Ben işte o kadın…
Hayat savaşını tek kişilik bir orduyla kazandım.
Onca zorluklara rağmen…
Ben kazandım var olma savaşını…
Ya sen ne haldesin?
Şimdi çaresiz, umutsuz, geleceksiz,
Ve her şeye kayıtsız. Kimliksiz, kişiliksiz.
Varsa buna cevabın söyle şimdi, neredesin?
Hiç boşuna uğraşma!
Seni bıraktığım yerdesin.