Yalnızlığın iklimi,
Yalnızlığın iklimi,
Kabuk bağlamış, Tenimde kirli lekeleri, Kapanmayan bir yaranın. Göz yaşları da karanlık. Sözleri unutulmuş bir melodinin, Ağlayışları gibi, Ruhuna kapalı. Zaman, Yabancı kalmış, Yarattığı aşklara, Bekleyişleri ise yorgun. Mevsimi geldi, Bak,bu son kırlangıç, Terk ederken hüzünleriyle, Son baharı. Bulutların son yağmuru, Sonrasına yağıyor,hayallerin, Dalıp gitmeleri umutların, Çok yalnız. Ay’ın yankısı, Üzer bu akşam gözlerini, Bir damla göz yaşını kurban etmek, Acıtır yalnızlığını. Şüpheler, Yılgın inançlarını,tetiklerken, Sessizliği bozan, Sabahın ilk yıldızı. Belki’ si, Hep yaşanmış olur, Bunu bilirsin, Sorgularsın, Neden,hayatın son sözü, Var oluşlara olur. |