Eylül
İkbahar yaz coşkusu
Biterken yavaş yavaş Bir yalnızlık duygusu Başlar gönülde telaş Gül yaprağında yaşlar Dalda hasret acısı Eylül ayıyla başlar O bildik güz sancısı Bağlar sarıya kesti Ruhlarda sessizlik var Bugün bir başka esti Ayrılık denen rüzgâr Yıldızlar kayıp gitti Kalmadı Ay’ın şevki Mehtapta heves bitti Bir daha çıkmaz belki İçli bir keman sesi Şimdi kulaklarımda O ayrılık bestesi Her dem dudaklarımda Eylülün mevsimi yok Her gönülde bir demdir Gamdan alır ismini Yükü keder elemdir |