Yollar Ateş den GömlekKara tren , kara dumanlar ekiyor yollara Ah gözlerimin yeşili avuçlarımda tuz çorak Yasaklar duvarı ihlalleri ateş den bir gömlek Kurtar tanrım düşülen bu dipsiz tuzaklardan Gecesi gül yüzlü ,hüzün gözlü , ay yareni, Soyuyorum tüm yalnızlığımı üzerimden NefesiM merhemim oluyor sensizliğime Bak erir tenime sevdan , hazır nazlı gelin Hece hece , ece , ece sana geliyor yollar Günahlar kor ateşlerde , kirpitim ol da yak Kana karıştı zehirler reçetem ol da gel Gelirim toprağına azrailim ol da al canımı Cennetteyim gılmanım ol da gir bahçeme Umut vakası düş_üncülerim durmuyor Gönlüm bir deli olmuş veli cesaretin varsa Gel hadi sende , bu nehrin en baş ucuna Yüzümü çevirmeden yüzünü ıslatsın gözlerim Vuslata varmadan sel lensin yollarım Kirpiklerime çizdim açmaya korkuyorum Gücüm tükeniyor , gittikçe küçülüyorum Bir gitmeyen işte bu yüreğime bastığım Sözlerimi kağıtlara yazdığım harflerim Gönlümün gözü çıksın kapıları sürmeli açılmıyor Gitmeleri sevemedim gözlerim çekip gitmiyor Bu sana bitmeyen son mektubum olsun git Git yollar ateşden bir gömlek geçilmiyor Ey saçlarıma kırmızı güller takan yadiğar Son dediğime bakma ne olur gitme gel Gel al emanetin gezer hep başucumda Yaramı kanatma gözlerin gözlerimden al Sen güldüren yolum hep (g) özlerimde kal Gülay GÖKTÜRK |