SENSİZLİK ÖLÜM BENİM İÇİNSen benim geciken baharım Akşamın kızıllığında kısalan gölgem Zemheri ayazında içimi ısıtan kış güneşim Hasır altında saklı düşlerim Yanımdayken bile sevdasına hasret kaldığım Zaman kavramı yok benim için Söyle hangi yalanların seni bitirebilir Benden alıp götürebilir Gözlerimin kör yüreğimin yok olması lazım Ne yokluğuna alışırım Ne de sensiz yaşamaya Yokluğunda suya yazmak adını Ne kadar da zor seni Anla beni ne olur Senden çok şey istemiyor Sevgimin karşılığını ver diyorum Sensizlik ölüm kadar soğuk ve acı Yokluğuna alışırım sanmıştım yanılmışım Sen kadehimde içtiğim son yudumsun Dudak payı kadar kalmasa da yerin Karşımda duruyor hayalin sussa da dilin Hani bazen ürperir ya için Kendini boşlukta hissedersin Ağlamak istersin gözlerinden yaş gelmez ya Kurumuştur gözlerinin menba’’ı kalmaz akacak yaş Sanki gideceği yeri bilir O ruh halinle gülmeyi de beceremezsin Ölüm bile gelse gülüp geçersin Tüm zorluklara rağmen Yine de onu sever canım dersin Ben senin ellerini tutmaktan değil Bir gün tek başıma bırakmandan korkarım Sıradan değildir benim ağlamalarım Alışkın değilim zamansız gözyaşı dökmeye Şimdi sensizliğin uçurumlarındayım Anafora tutulmuş gibi girdaplarındayım yalnızlığımın Eğer gözlerin dalarsa uzaklara Beni getir aklına bilki ağlıyorum Kulakların çınlarsa ansızın ben seni anıyorum Unutma sevmek sadece dokunmak değildir Sevdiğin yanında olmasa da Onu yüreğinde hissetmektir ... Refik 18 . 09 . 2015 İstanbul |