Kara Sevda
Omuzlarına birer sevda yüklenmiş
Sayısız, hüzünden kalma yaşam parçacıkları Sana göç eder bağışlamasız dağarcığım İçinde ayraç; kurumuş bir aşk sanatı. Nice korkuyu boğdu Sessizliğine eğilmiş sevda boyunluğum Yeşil bir huzurla yükselmiş adın semama Ağır ağır gömmüş kederini yüzümün Ne kanada ihtiyacım kalmış ne uçmaya Gözlerim tebessümüne dokunmuş yıldızları doyuran yüzünün Baharın tek açan çiçeğisin gönlümün mezarında. Azıcık incelmiş sandığım duvarların yalın, kararlı Kuşku saçar tenhalarıma Henüz kısık bir lamba gözlerim Boğar karanlığım beni Sükûtunu yüzüme vurma. Yudumla yalnızlığımın demli çayını Çevir yüzünü dokunaklı, yorgun acılarıma Kurudum, çürüdüm Aldanma gözyaşlarıma. |