SEN YUSUFTA KUYU MUSUN?
Yokum sahte bir gülüşün içinde,
Damlaları biriktiriyor yüreğim, Yer ve göğün arası dar bize, Yusufça sevmiştik, Yusufça ölemedik. Kimliğimizdi yüreğimiz, Yürekten sevemedik... Şimdi yokum, sevdanın dar yamaçlarında, Yorgunum, Biriktirdiğim sevdamdı yorgunluğum. Halbuki, Bir Züleyha gülümsemesi görmüştüm gözlerinde, Bir nakkaşın mahareti vardı sözlerinde, Çok mu zor du Yusufça sevebilmek, Bir Züleyha özleminde. Ben Yusuf, Yakup oğlu, Züleyha vurgulu. Hani o kardeş elinden itilmiş, Yitirilmiş. Kuyu naçar, Yusuf duâkâr, Kuyuda Yusuf, Yusufta kuyu. Suda Züleyha resmi, Sitemkâr... Gitme Züleyha, Gittikçe aşk - ı nâr oluyorsun, Yusufsuzluk yurdunda, Gün gibi soluyorsun. Yokum sevmeler Züleyha değilse, Yeryüzü bir Yusuf kuyusu, Kalmamış bir Züleyha nefesi, Bir Yusuf sevmesi. Gitme Züleyha, Gittikçe gülzar oluyorsun. Yusufsuzluk yurdunda, Gül gibi soluyorsun. Ey Züleyha! Sor yüreğine, Cesaretin varsa. İlk günden, son güne, Sen kuyuda Yusuf musun? Yusufta kuyu mu? Sen gittin, Yeryüzü Yusuf kuyusu... |